Dagje uit!

24 maart 2012

Dagje op pad

Vandaag was een dag dat ik een soort van uitje heb gehad. De ochtend heb ik nog gewoon op Umang doorgebracht, mede doordat hier alles niet zo snel en op tijd gaat haha!! Deze tijd maar gebruikt om gezellig met het bezoek uit Nederland te kletsen. Ja nu hier dan toch iemand is die dezelfde taal spreekt als mij maak ik daar leuk gebruik van. Aangezien ze vanavond weer weggaat moeten we de tijd nog maar even goed benutten (vond ik), want nu duurt het weer 3 weken voor hier Nederlanders komen. En mijn telefoon doet het ook niet op het moment, dus dan kan ik echt geen Nederlands meer spreken. Ja tenzij ik tegen mezelf ga lopen praten, maar dat was ik toch ook niet van plan haha!! Dat zou rare gezichten en ideeën op kunnen leveren,dus dat doe ik maar niet haha!!

Nou zo rond het middaguur (dacht ik) konden we dan toch voor ons tochtje vertrekken. S wilde mij en het bezoek uit Nederland wel graag het resort laten zien. Ze vind namelijk nog steeds dat ik daar een paar dagen naar toe moet gaan. Van mij hoefde het niet perse, maar nu ik het resort heb gezien vind ik het wel een lekker idee om er een paar dagen naartoe te gaan. Een lekker uitslapen, boekje lezen, even wat extra tijd voor mezelf in bouwen. Nu alleen nog zien wanneer ik dit ga doen haha!!

Na het resort gezien te hebben, was het onderhand wel tijd om terug te gaan en te gaan lunchen. Het was tenslotte al bijna half 3 en we hadden nog 2 kids van Bal Anand/ Umang meegenomen. Die begonnen inmiddels aardig honger te krijgen. Ik heb daar in Nederland al niet snel last van, laat staan dat ik er hier met dat warme weer last van heb haha!!
Na toch wat fruit gegeten te hebben op aandringen van S zijn het bezoek uit Nederland en ik nog even samen op pad gegaan. We wilde eigenlijk naar tempels in de grotten, maar aangezien de auto met chauffeur (die het hele gezelschap gister had gebracht en was blijven slapen en vandaag weer terug zou brengen) de weg niet kent hier kwamen we heel ergens anders uit. Dit was op zich niet heel erg, want het zorgde voor de nodige hilariteit bij ons. Vooral op het moment dat we in de gaten kregen dat we naar iets anders gingen als we dachten/hoopten. Dit was al vrij snel, dus ja toen werd ik toch wel nieuwsgierig waar die ons dan wel naar toe zou gaan brengen. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij het tempetje van Genesh. Na al die moeite die de chauffeur had gedaan op Umang al om erachter te komen waar hij moest zijn, hebben we besloten toch maar even binnen te gaan kijken. Na even binnen te hebben gekeken, wat uitleg te hebben gekregen van de chauffeur en wat foto’s gemaakt te hebben, hadden we het wel weer gezien. We waren klaar om terug te gaan naar Umang.
Maar nu vond de wagen ons uitstapje nog niet lang genoeg. Deze wilde ineens niet meer starten. Een gloednieuwe auto, wat ik nog maar zelden heb gezien hier, maar dat maakt dus niet uit. Na veel pogingen te hebben ondernomen en hulp van ik denk wel 4 man, heeft de chauffeur besloten dat we maar met een tuk-tuk terug naar Umang moesten gaan. Hij zou dan naar een garage in Karjat gaan ofzo. Nou wij op zoek naar een tuk-tuk. Dit werd nog wel klusje, want ja vind maar iemand die Umang kent. Na hulp van een groep mannen (want op zo’n moment wordt je toch wel weer de acttractie van de omgeving zeg maar) iemand gevonden die het wist en daar gingen we in een tuk-tuk op weg naar Umang. Daar moesten we nog even vertellen dat terugreis naar Bal Anand nog wat uitgesteld moest worden vanwege de haperende auto. Nou dat was leverde weer telefoonsessie op, want er werd gelijk druk gebeld naar de chauffeur over hoe en wat. Zonder telefoon zijn de Indiërs hier echt niets. De meeste hebben er zelfs 2 haha!! Ja het blijft een bijzonder land, hoe weinig ze soms ook hebben 1 telefoon hebben ze minimaal haha!!
Nou toen begon het wachten, want ja in dit land gaat niets snel of gemakkelijk, dus was ik best benieuwd hoelang het zou gaan duren dit verhaal. Ik kan nu zeggen dat het uiteindelijk wel mee viel, binnen het uur was de auto gemaakt en weer terug hier op Umang. Toen kon het inladen van de spullen en de kinderen beginnen. Hup zo de koffer van het bezoek uit Nederland op het dak, ondertussen nog even bellen, terwijl hij de koffer op het dak bond. Op het moment dat de auto er klaar voor was bedachten we ineens dat er ook nog kaarten waren voor het bezoek, dus moest er nog net iets langer gewacht worden door het hele gezelschap haha!! Nou 1,5 uur (dit valt echt nog reuze mee, het kan zat gekker) later dan gepland kon het hele gezelschap afreizen naar Chembur en keerde rust weer weder op Umang.
Ik heb wel ontzettend genoten van dit bezoek en ben benieuwd of er nog eens zo’n gezelschap op bezoek komt!
Ik wacht het rustig af!!!

Liefs Petri