Reunited with my umang family!!

Vandaag naar Umang!! ?? 10 september 2013

Nou m’n eerste nachtje zit er weer op en het was een korte, maar een paar uurtjes geslapen door de reis, tijdsverschil of wat de reden ook mag zijn, maar een goeie 4-5 uur geslapen in totaal. Vannacht 3 uur geslapen en vanmorgen nog een klein dutje gedaan, omdat ik zo moe was.

Bal Anand
Het begin van de ochtend eigenlijk heel relaxed een beetje op mijn kamer in Bal Anand doorgebracht. Wat gelezen, wat extra geslapen, want ja ik wist wel dat ik na de middag naar Umang zou gaan, maar hoelaat en hoe en wat wist ik nog niet. Ik heb even gezocht voor de directrice van Bal Anand en Umang, maar ze was er nog niet aan het begin van de ochtend. Daarna maar weer terug naar mijn kamertje gegaan, want ja ik wist niet goed wat ik kon doen in Bal Anand, ik ken de kinderen niet (dacht ik) en de care takers spreken geen Engels of maar een paar woorden. Daarom besloten om nu nog even voor mezelf te kiezen en ff bij te komen van de reis.
Aan het eind van de ochtend wilde ik nog een poging gaan doen om te kijken of de directrice aanwezig was, maar ik kwam niet verder dan de 2e verdieping. Ik hoorde namelijk ineens iemand roepen hi Petrididi. En ik maar denken dat er geen kinderen waren die ik kende. Blijkt dat er 2 kids van Umang in Bal Anand verblijven vanwege treatment. Dus gezellig eerst even met de eerste bi gekletst, waardoor dat ik erachter kwam dat er nog eentje was. Dus dat zorgde ervoor dat de tijd snel voorbij ging. Terwijl ik bij 1 van de Umang kids zat kwam een blanke mevrouw voorbij gelopen. Dit bleek een Nederlandse te zijn en die deed daar vrijwilligers werk 2 dagen in de week. Dus nog een tijdje met haar zitten kletsen over van alles en nog wat. Dat was wel erg prettig en gezellig moet ik zeggen.
Na gekletst en geluncht te met deze mevrouw en de kids, was de directrice inmiddels aangekomen op Bal Anand. Ze vertelde me hoelaat we naar Umang zouden gaan dit zou echt het einde van de middag pas zijn, want ze moest eerst nog in Bal Anand het Ganesha festival mee afsluiten. Voor dat deze ceremonie (zo noem ik het maar even) om 16:00 uur plaats vond heeft ze me nog even bijgepraat over de stand van zaken op Umang. De manager is sinds maart vertrokken daar en nu hebben ze dus geen ‘moeder overste’ zoals ik dat liefkozend heb genoemd. Nu had ik al zo’n vermoeden in Nederland en toen ze dit zo bracht wat er zou gaan komen en jullie nu misschien ook wel… Ja inderdaad ik mag die rol gaan vervullen. Heb dat vorig jaar ook een paar weken gedaan toen de moeder overste op vakantie/ziekteverlof was, maar nu val ik opnieuw met mijn neus in de boter. Ik word geen moeder overste, maar ik draag wel een aardige verantwoordelijkheid voor mijn gevoel. Ik vind het niet spannend, maar het voert de druk wel aardig op moet ik zeggen, want ja ik wist ook nog niet hoe het op Umang zou zijn nu. Daarbij zitten de beste Engels sprekende kids in Bal Anand vanwege treatment, maar goed ik laat me niet kennen en ik ga er het beste van maken. Meer dan m’n best kan ik niet doen, maar vond het wel grappig dat mijn gevoel/vermoeden bevestigd werd.
Na met de directrice hierover bij gekletst te hebben en mijn vragen gesteld te hebben was het tijd voor de ceremonie. Met een aantal care takers, kinderen en nog wat ander personeel werd de ceremonie met een lied ingezet, waarop iedereen mee klapte en zong. Daarna werd er voor Ganesha gezwaaid met een schaal met vuur en een aantal zaken erop. Dit werd door verschillende mensen gedaan. Als ze daarmee klaar zijn word het beeld van Ganesha meegenomen naar ergens buiten Bal Anand en is voor Bal Anand het festival klaar. Was wel weer apart om mee te maken zo’n ceremonie. Daarna moest de directrice nog wat zaken regelen en werd na dat alles rond 17:30 uur (planning was in eerste instantie 16:15 uur, gelukkig zijn we het gewend van vorig jaar haha!!) de weg richting Umang ingezet.

 
Onderweg naar Umang

Onderweg naar Umang vol verbazing naar het landschap zitten kijken, tussen de regen druppels door het was namelijk inmiddels aardig gaan regenen. Wat een prachtige groen landschap reden we voorbij, zo heb ik het vorig jaar natuurlijk nooit gezien, toen zat ik namelijk net voor de moesson in India. Werkelijk waar een prachtig gezicht. Natuurlijk kom je dan ook weer de minder mooie kanten van dit land tegen de armoede. De huisjes of ja zo noem ik ze wel, maar het zijn meer afdakjes waar mensen onder wonen en dan met deze regenbuien. Het ging namelijk inmiddels echt flink te keer met regen en onweer is toch wel een erg trieste bedoeling. En dat zet je weer ff terug met beide benen op de grond dat we toch blij mogen zijn met een huis om ons heen en een fatsoenlijk dak boven ons hoofd. Maar goed onderweg dus goed mijn ogen de kost gegeven voor zover dat kon vanwege de regen, want het hoosde op een gegeven echt flink en de onweer klapte niet slecht. Door alle regen is de weg ook niet echt makkelijk veel gaten in de weg geslagen en soms straten ook echt gewoon weer of nog onder water. Maar goed op deze manier was de rit van 2,5 uur niet saai en vloog voorbij.

Weer thuis!!!

Zoals ik al zei na 2,5 uur gereden te hebben kwam ik weer thuis bij mijn Umang family!! De hereniging moest nog even wachten, want ze waren net bezig met een ceremonie voor Ganesha. Blijft bijzonder hoe groots ze hier dingen kunnen vieren en hoe uitgebreid dat het gebeurt. En er is echt niet heel veel voor nodig zolang je creatief bent. Op Umang vieren ze dit festival tot vrijdag dus kan/mag ik nog een paar dagen van dit festival meegenieten. Na de ceremonie werd ik met open armen door iedereen ontvangen. Iedereen ff geknuffeld en gelijk werden er weer wat quote’s en herinneringen van vorig jaar opgehaald en kwam er voorbij dat ze me gemist hadden enz. enz. Erg leuk en goed voor je ego natuurlijk als dat allemaal gezegd word en ze het zich ook echt nog herinneren. Maar ik was vooral blij dat het niet alleen voor mij gold dat ik blij was om weer daar te zijn. Dat het wederzijds was bij iedereen die op dit moment op Umang is.

Na de hereniging zijn we gaan eten. Gezellig met de kids meegegeten en ik werd gelijk ja echt waar op de eerste de beste dag dat ik hier ben scherp in de gaten gehouden of ik wel alles op at en werd er alweer geprobeerd om me meer te laten eten. Dat beloofd dus nog wat te worden de komende tijd haha!! Maar goed het eten was weer heerlijk, dus dat was wel prettig. Na dat iedereen klaar was met eten werd nog een feestavondje gevierd ter ere van Ganesha waarop iedereen stond te dansen en plezier maakte. M’n India moedertje mag/kan natuurlijk niet ontbreken in dit verhaal, want ja dat is er eentje met humor en plagen en lekker gek doen en dat is echt nog niet veranderd. Dus over en weer elkaar aan plagen geweest. Ze spreekt geen Engels, maar het scheelt dat ik vorig jaar ben geweest waardoor ik haar nu met handen en voeten prima kan volgen en weet wat ze bedoeld. Aangezien het een holiday is mochten ze tot 12 uur opblijven en daar maken ze dankbaar gebruik van en vermaken zich prima met elkaar. Als ik eerlijk moet zijn lijkt het nu al wel of ik nooit ben weggeweest, dat ik hier weer in de trein ben gestapt waar ik vorig jaar ben uitgestapt. Ik had hier op gehoopt en ben erg blij dat het ook echt zo is gebeurd. Het had vervelend voor mij geweest als ik nu niet met recht kon zeggen dat ik weer ‘thuis’ ben!! Maar gelukkig kan ik dat wel en ga ik daar de komende bijna 12 weken heerlijk van genieten!

P.s. Sorry voor het toch weer wat lange verslag!!


Liefs Petri