We zijn er weer :D :D!!!!
Door: Petri
Blijf op de hoogte en volg Petri
02 Oktober 2013 | India, Bombay
We zijn er weer :D :D!! 9/10 september 2013
Eerst even een korte inleiding over wat vooraf ging aan de reis denk aan het o zo belangrijke visum en mijn gevoel van tevoren.De visum aanvraag ging deze keer veel soepeler dan vorig jaar (gelukkig) Dus dat gaf de burger (mij in dit geval) moed, want als ik daar toch aan terug denk hoe dat vorig jaar ging (iedere keer op en neer naar Rotterdam omdat er iets niet goed was aan de aanvraag enz.), dan zou ik bijna niet meer gegaan zijn dit jaar haha!! Ik heb wel een weekje vertraging opgelopen door een misverstand, maar goed dat is nog wel te overzien. Doordat het visum al soepel verliep en ik natuurlijk vorig jaar al ben geweest, ging ik deze keer ook echt zonder zenuwen, spanningen of stress weg. Ik ging nu met het gevoel dat ik weer terug zou gaan naar een vertrouwde wereld, een wereld waar ik me ontzettend welkom en thuis heb gevoeld vorig jaar. Nu brengt dat gevoel natuurlijk wel een risico met zich mee, want ja ik kan dat zo ervaren hebben vorig jaar, maar wie zegt dat dat dit jaar ook weer zo zal zijn. Het kan nu heel anders zijn dan vorig jaar en ontzettend tegenvallen. Dus heb ik geprobeerd om zo blanco mogelijk erin te stappen. Dat valt niet mee als de eerste ervaring zo positief en prettig is geweest kan ik jullie vertellen.
Maar goed dan nu de reis naar India:
De reis
De reis begon om ong. 5:45 uur Nederlandse tijd, want toen ben ik met papa en mama deze keer naar schiphol gereden, waar ik om 7:45 uur kon gaan inchecken. Daar kreeg ik al te maken met een kleine verandering in vergelijk met vorig jaar. Het zelf inchecken van m’n bagage, maar door te volgen wat er op het schermpje stond was dat een eitje. Na ff koffie/thee gedronken te hebben was het tijd om afscheid te nemen en mijn weg richting de paspoortcontrole te maken. Gelukkig verliepen alle controles vlekkeloos en zonder problemen. Ik heb tijdens het wachten bij het inchecken weer ervaren wat het voordeel van alleen reizen is en dat is namelijk dat je heel snel en makkelijk contact maakt met anderen. Dat heb ik vorig jaar al mogen ervaren en nu dit jaar weer. Onderweg namelijk weer wat leuke gesprekken gevoerd met mensen waar ik naast zat in het vliegtuig, maar ook terwijl ik stond te wachten voor de immigrationcheck op de luchthaven hier in Mumbai. Het blijft toch bijzonder hoe open mensen zijn en hoe vriendelijk en behulpzaam ze zijn, terwijl ze je niet kennen. Dat heb ik deze keer weer opnieuw mogen ervaren wat ik heel gaaf vond!
Eenmaal aangekomen in Mumbai kon ik gelijk gaan schakelen naar de cultuur van hier. Alles op zijn tijd en je vooral niet de druk maken of haast maken. Ik ben namelijk een half uur eerder geland dan de planning was, maar het duurde ontzettend lang voor het vliegtuig bij de goede plek was, waar we mochten uitstappen. Bij de immigration check duurde het lang, mijn bagage daar in tegen had ik heel snel, met dat ik bij de band kwam zag ik mijn tas komen dus kon ik gelijk door naar de volgende check. Ja, ja ze doen hier de check, check dubbel check. Dus weer al mijn bagage door de controle. Eenmaal buiten ben ik op zoek gegaan naar de chauffeur. Na even gezocht te hebben, want ik vermoed dat we rondjes achter elkaar hadden aangelopen zat ik om 00:10 uur (lokale tijd) in de auto op weg naar Bal Anand. Ik denk dat ik ong. dezelfde route heb gereden als vorig jaar en ik kan nu zeggen op het moment van schrijven (1:15 uur lokale tijd) dat het echt weer vertrouwd voelt. Dat klinkt heel gek, want ik weet nog dat ik vorig jaar op dezelfde plekals nu zat te schrijven over de reis van de luchthaven naar Bal Anand en over alles wat ik gezien had en alle indrukken en het gevoel dat het me gaf. Dat het allemaal heel indrukwekkend was enz. en nu heb ik weer de zelfde route afgelegd, maar met zo’n totaal ander gevoel en beleving. Zo veel herkenning en zo’n vertrouwd gevoel (het was net of ik niet weggeweest was), maar dat neemt niet weg dat het geen ontzettende chaos is op de weg en dat ik alweer heel veel dingen in die korte tijd heb gezien, maar het voelt vertrouwd! Die chaos, de brandjes, de mensen/kinderen op straat, de armoede/het ‘luxe’, de dieren, de troep en alles wat je tegenkomt en ruikt, maar het was zoals ik me herinnerde en zoals ik het me had voorgesteld. Dat het vertrouwd voelt wil niet zeggen dat het minder vreemd of zo niet Nederlands is wat je allemaal ziet, maar de ervaring is heel anders, minder intens/heftig of hoe ik het ook moet omschrijven. Het voelt eigenlijk wel een beetje als ‘thuis komen’.
Het andere grote verschil misschien van nu is ook wel dat ik onderweg minder om me heen heb gekeken of nee anders om me heen heb gekeken, want ik zat ondertussen gezellig en honderduit te kletsen met de chauffeur van Bal Anand en Umang.
Zo gezellig en meteen weer zo vertrouwd (wen er maar vast aan aan dat woord, ik vermoed dat dat nog vaker voorbij gaat komen de komende tijd). Door dat we gelijk gezellig hebben zitten kletsen en elkaar al kende kwam ik er gelijk ook achter dat ik met mijn neus in de boter ben gevallen. Ja geloof het of niet het is hier in de regio Marahastra namelijk feest. Ik lijk er wel een neusje voor de hebben, vorig jaar bijna meteen het holi feest en nu dit haha!! Nu vragen jullie je natuurlijk af wat voor feestje heeft ze nu weer te pakken, maar om heel eerlijk te zijn ben ik daar nog niet helemaal achter. Wat ik weet is dat het om een festival gaat en dat het ter ere van Ganesha (één van de bekendste hindoe goden) gevierd word. Het is ook alleen maar in deze regio, dus nergens anders in India. Het festival duurt 5-10 dagen afhankelijk van hoelang de mensen het willen vieren. De lokale bevolking versierd hun straten, wijkjes, dorpjes of hoe je het hier allemaal wilt noemen met lampjes, heel veel lampjes en te midden daarvan staat een Ganesha. Er zijn grotere en kleinere Ganesha’s bij vertelde de chauffeur, maar de grootste hier in Mumbai is 12-15 meter hoog. Dit festival is op 9 september begonnen en ook op Bal Anand en Umang word op hun eigen wijze gevierd, dus daar kan ik later meer over vertellen en dan misschien ook met de informatie wat het precies inhoud en wat er gevierd word tijdens dit festival. Onderweg al even bij een Ganesha gestopt, deze wilde de chauffeur mij graag laten zien, want die was nu open en kon ik er mooi een foto van maken wel vanuit de auto, want ja het was tenslotte al later op de avond en ja veiligheid voor alles. En ze zijn hier heel zuinig op en beschermend naar hun vrijwilligers, wat goed is hoor begrijp me niet verkeerd. Ik was er blij mee dat hij het oploste door het rampje open te doen zodat ik een betere foto kon nemen. Ja echt een voordeel als je elkaar al kent. Ik heb gelijk weer een hoop informatie gekregen waaronder dit.
Eenmaal toen we dichter in de buurt van Bal Anand kwamen kreeg ik gelijk meer herkenning en wist ik op een gegeven dat we er bijna waren, zo grappig vond ik dat dat ik het gewoon nog wist. Terwijl ik die route op deze manier maar 1 keer eerder gereden heb en dat was vorig jaar.
En ja India zal India niet zijn als er niet nog iets grappigs zou gebeuren. Ik stond met de chauffeur voor de poort te wachten en de chauffeur toeteren en nog eens toeteren naar de beveiliger (die moet de poort open maken) geen beveiliger te bekennen. Dus de chauffeur toetert nog maar eens voor een derde keer voor een weeshuis vol met kinderen om ong. 00:40 uur. Nog geen reactie, waarop de chauffeur zegt hij zal wel liggen te slapen. Ik moest moeite doen om niet in de lach te schieten, want ja dat schiet op een slapende beveiliger, maar ja we zijn in India en daar kan echt alles dus ook dit. Maar goed uiteindelijk de chauffeur uitgestapt en aan het hek geklopt en getikt en geroepen, werd ie toch wakker de beveiliger en konden we naar binnen. 2 werkneemster kwamen me halen om me naar mijn kamer te brengen, wij met de lift naar boven kon de liftdeur op de 4e verdieping niet open waar ik sliep. Ik moest weer bijna lachen, maar er raakt hier ook niemand in de stress daarvan dus wij naar de 3e verdieping, ik dacht om uit te stappen, maar nee hoor we gaan geen trap lopen als het niet nodig is dus zo een paar keer op en neer gegaan en uiteindelijk ging inderdaad deur toch open. En nu zit ik hier mijn verslag weer te schrijven op hetzelfde kamertje en hetzelfde bed als waar mijn eerste verslag van vorig jaar ook geschreven is.
Kortom het was een lange dag, maar minder vermoeiend als vorig jaar, maar wel weer eentje met de nodige ervaringen en belevingen. Dus ik kan nu met recht zeggen we zijn weer terug in het prachtige, bijzondere en chaotische en nog heel meer worden die je hier zou kunnen zetten India!! Maar ik ben blij dat ik er weer ben en ik heb er weer zin. En als het goed is en ja dat zeg ik met recht en uit ervaring als het goed is ga ik morgen naar Umang en ga ik weer herenigd worden met mijn enige echte Umang Family!!!
Ik zou zeggen tot het volgende verslag!!
P.s.Wat ik vergat te zeggen is dat ik met een bijna blauwe lucht in Nederland vertrok en ja echt waar op het moment dat ik het uit het vliegtuig stapte midden in de regendruppels stapte. De moesson is op zijn retour, maar nog niet geheel over haha!!
P.s.Hopelijk zullen al mijn andere verslagen wat korter zijn haha!!
Liefs Petri
Eerst even een korte inleiding over wat vooraf ging aan de reis denk aan het o zo belangrijke visum en mijn gevoel van tevoren.De visum aanvraag ging deze keer veel soepeler dan vorig jaar (gelukkig) Dus dat gaf de burger (mij in dit geval) moed, want als ik daar toch aan terug denk hoe dat vorig jaar ging (iedere keer op en neer naar Rotterdam omdat er iets niet goed was aan de aanvraag enz.), dan zou ik bijna niet meer gegaan zijn dit jaar haha!! Ik heb wel een weekje vertraging opgelopen door een misverstand, maar goed dat is nog wel te overzien. Doordat het visum al soepel verliep en ik natuurlijk vorig jaar al ben geweest, ging ik deze keer ook echt zonder zenuwen, spanningen of stress weg. Ik ging nu met het gevoel dat ik weer terug zou gaan naar een vertrouwde wereld, een wereld waar ik me ontzettend welkom en thuis heb gevoeld vorig jaar. Nu brengt dat gevoel natuurlijk wel een risico met zich mee, want ja ik kan dat zo ervaren hebben vorig jaar, maar wie zegt dat dat dit jaar ook weer zo zal zijn. Het kan nu heel anders zijn dan vorig jaar en ontzettend tegenvallen. Dus heb ik geprobeerd om zo blanco mogelijk erin te stappen. Dat valt niet mee als de eerste ervaring zo positief en prettig is geweest kan ik jullie vertellen.
Maar goed dan nu de reis naar India:
De reis
De reis begon om ong. 5:45 uur Nederlandse tijd, want toen ben ik met papa en mama deze keer naar schiphol gereden, waar ik om 7:45 uur kon gaan inchecken. Daar kreeg ik al te maken met een kleine verandering in vergelijk met vorig jaar. Het zelf inchecken van m’n bagage, maar door te volgen wat er op het schermpje stond was dat een eitje. Na ff koffie/thee gedronken te hebben was het tijd om afscheid te nemen en mijn weg richting de paspoortcontrole te maken. Gelukkig verliepen alle controles vlekkeloos en zonder problemen. Ik heb tijdens het wachten bij het inchecken weer ervaren wat het voordeel van alleen reizen is en dat is namelijk dat je heel snel en makkelijk contact maakt met anderen. Dat heb ik vorig jaar al mogen ervaren en nu dit jaar weer. Onderweg namelijk weer wat leuke gesprekken gevoerd met mensen waar ik naast zat in het vliegtuig, maar ook terwijl ik stond te wachten voor de immigrationcheck op de luchthaven hier in Mumbai. Het blijft toch bijzonder hoe open mensen zijn en hoe vriendelijk en behulpzaam ze zijn, terwijl ze je niet kennen. Dat heb ik deze keer weer opnieuw mogen ervaren wat ik heel gaaf vond!
Eenmaal aangekomen in Mumbai kon ik gelijk gaan schakelen naar de cultuur van hier. Alles op zijn tijd en je vooral niet de druk maken of haast maken. Ik ben namelijk een half uur eerder geland dan de planning was, maar het duurde ontzettend lang voor het vliegtuig bij de goede plek was, waar we mochten uitstappen. Bij de immigration check duurde het lang, mijn bagage daar in tegen had ik heel snel, met dat ik bij de band kwam zag ik mijn tas komen dus kon ik gelijk door naar de volgende check. Ja, ja ze doen hier de check, check dubbel check. Dus weer al mijn bagage door de controle. Eenmaal buiten ben ik op zoek gegaan naar de chauffeur. Na even gezocht te hebben, want ik vermoed dat we rondjes achter elkaar hadden aangelopen zat ik om 00:10 uur (lokale tijd) in de auto op weg naar Bal Anand. Ik denk dat ik ong. dezelfde route heb gereden als vorig jaar en ik kan nu zeggen op het moment van schrijven (1:15 uur lokale tijd) dat het echt weer vertrouwd voelt. Dat klinkt heel gek, want ik weet nog dat ik vorig jaar op dezelfde plekals nu zat te schrijven over de reis van de luchthaven naar Bal Anand en over alles wat ik gezien had en alle indrukken en het gevoel dat het me gaf. Dat het allemaal heel indrukwekkend was enz. en nu heb ik weer de zelfde route afgelegd, maar met zo’n totaal ander gevoel en beleving. Zo veel herkenning en zo’n vertrouwd gevoel (het was net of ik niet weggeweest was), maar dat neemt niet weg dat het geen ontzettende chaos is op de weg en dat ik alweer heel veel dingen in die korte tijd heb gezien, maar het voelt vertrouwd! Die chaos, de brandjes, de mensen/kinderen op straat, de armoede/het ‘luxe’, de dieren, de troep en alles wat je tegenkomt en ruikt, maar het was zoals ik me herinnerde en zoals ik het me had voorgesteld. Dat het vertrouwd voelt wil niet zeggen dat het minder vreemd of zo niet Nederlands is wat je allemaal ziet, maar de ervaring is heel anders, minder intens/heftig of hoe ik het ook moet omschrijven. Het voelt eigenlijk wel een beetje als ‘thuis komen’.
Het andere grote verschil misschien van nu is ook wel dat ik onderweg minder om me heen heb gekeken of nee anders om me heen heb gekeken, want ik zat ondertussen gezellig en honderduit te kletsen met de chauffeur van Bal Anand en Umang.
Zo gezellig en meteen weer zo vertrouwd (wen er maar vast aan aan dat woord, ik vermoed dat dat nog vaker voorbij gaat komen de komende tijd). Door dat we gelijk gezellig hebben zitten kletsen en elkaar al kende kwam ik er gelijk ook achter dat ik met mijn neus in de boter ben gevallen. Ja geloof het of niet het is hier in de regio Marahastra namelijk feest. Ik lijk er wel een neusje voor de hebben, vorig jaar bijna meteen het holi feest en nu dit haha!! Nu vragen jullie je natuurlijk af wat voor feestje heeft ze nu weer te pakken, maar om heel eerlijk te zijn ben ik daar nog niet helemaal achter. Wat ik weet is dat het om een festival gaat en dat het ter ere van Ganesha (één van de bekendste hindoe goden) gevierd word. Het is ook alleen maar in deze regio, dus nergens anders in India. Het festival duurt 5-10 dagen afhankelijk van hoelang de mensen het willen vieren. De lokale bevolking versierd hun straten, wijkjes, dorpjes of hoe je het hier allemaal wilt noemen met lampjes, heel veel lampjes en te midden daarvan staat een Ganesha. Er zijn grotere en kleinere Ganesha’s bij vertelde de chauffeur, maar de grootste hier in Mumbai is 12-15 meter hoog. Dit festival is op 9 september begonnen en ook op Bal Anand en Umang word op hun eigen wijze gevierd, dus daar kan ik later meer over vertellen en dan misschien ook met de informatie wat het precies inhoud en wat er gevierd word tijdens dit festival. Onderweg al even bij een Ganesha gestopt, deze wilde de chauffeur mij graag laten zien, want die was nu open en kon ik er mooi een foto van maken wel vanuit de auto, want ja het was tenslotte al later op de avond en ja veiligheid voor alles. En ze zijn hier heel zuinig op en beschermend naar hun vrijwilligers, wat goed is hoor begrijp me niet verkeerd. Ik was er blij mee dat hij het oploste door het rampje open te doen zodat ik een betere foto kon nemen. Ja echt een voordeel als je elkaar al kent. Ik heb gelijk weer een hoop informatie gekregen waaronder dit.
Eenmaal toen we dichter in de buurt van Bal Anand kwamen kreeg ik gelijk meer herkenning en wist ik op een gegeven dat we er bijna waren, zo grappig vond ik dat dat ik het gewoon nog wist. Terwijl ik die route op deze manier maar 1 keer eerder gereden heb en dat was vorig jaar.
En ja India zal India niet zijn als er niet nog iets grappigs zou gebeuren. Ik stond met de chauffeur voor de poort te wachten en de chauffeur toeteren en nog eens toeteren naar de beveiliger (die moet de poort open maken) geen beveiliger te bekennen. Dus de chauffeur toetert nog maar eens voor een derde keer voor een weeshuis vol met kinderen om ong. 00:40 uur. Nog geen reactie, waarop de chauffeur zegt hij zal wel liggen te slapen. Ik moest moeite doen om niet in de lach te schieten, want ja dat schiet op een slapende beveiliger, maar ja we zijn in India en daar kan echt alles dus ook dit. Maar goed uiteindelijk de chauffeur uitgestapt en aan het hek geklopt en getikt en geroepen, werd ie toch wakker de beveiliger en konden we naar binnen. 2 werkneemster kwamen me halen om me naar mijn kamer te brengen, wij met de lift naar boven kon de liftdeur op de 4e verdieping niet open waar ik sliep. Ik moest weer bijna lachen, maar er raakt hier ook niemand in de stress daarvan dus wij naar de 3e verdieping, ik dacht om uit te stappen, maar nee hoor we gaan geen trap lopen als het niet nodig is dus zo een paar keer op en neer gegaan en uiteindelijk ging inderdaad deur toch open. En nu zit ik hier mijn verslag weer te schrijven op hetzelfde kamertje en hetzelfde bed als waar mijn eerste verslag van vorig jaar ook geschreven is.
Kortom het was een lange dag, maar minder vermoeiend als vorig jaar, maar wel weer eentje met de nodige ervaringen en belevingen. Dus ik kan nu met recht zeggen we zijn weer terug in het prachtige, bijzondere en chaotische en nog heel meer worden die je hier zou kunnen zetten India!! Maar ik ben blij dat ik er weer ben en ik heb er weer zin. En als het goed is en ja dat zeg ik met recht en uit ervaring als het goed is ga ik morgen naar Umang en ga ik weer herenigd worden met mijn enige echte Umang Family!!!
Ik zou zeggen tot het volgende verslag!!
P.s.Wat ik vergat te zeggen is dat ik met een bijna blauwe lucht in Nederland vertrok en ja echt waar op het moment dat ik het uit het vliegtuig stapte midden in de regendruppels stapte. De moesson is op zijn retour, maar nog niet geheel over haha!!
P.s.Hopelijk zullen al mijn andere verslagen wat korter zijn haha!!
Liefs Petri
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
